Dyskusja:Tradycja oralna

Kazimierz Ślaski w publikacji „Wątki historyczne w podaniach o początkach Polski”, Poznań 1968,- podaje przypadki zachowania przez wiele wieków w ustnym przekazie informacji o wydarzeniach, które miały miejsce w południowo – wschodniej Europie: 1. Spisane w VI wieku przez Jordanesa (historyka gockiego pochodzenia) i potwierdzone przez archeologów dzieje Gotów, a w tym ich przybycie nad Wisłę i późniejszy wymarsz nad Morze Czarne (II i I w. przed n.e.), świadczą o przetrwaniu przekazów ustnych przez przeszło 500 lat, gdyż Goci zapoznali się z pismem dopiero w IV w. Jordanes sporządził streszczenie powstałego w VI wieku dzieła „Historia Getica” autorstwa Kasjodora – dygnitarza na dworze króla Ostrogotów Teodoryka. Szczegółowe notatki Jordanesa z tego dzieła znane są jako „De origine actibusque Getarum” bądź też „De Getarum sive Gothorum origine et rebus gestis”; 2. W poemacie staroruskim z końca XII wieku „Słowo o połku Igoriewie” - Słowo o pułku (drużynie) Igora, (trwają co prawda spory co do jego autentyczności) jest informacja o klęsce księcia Słowian Antów – Busa (Boza) w bitwie z Ostrogotami, wydarzenia które miało miejsce w IV wieku, czyli blisko 900 lat wcześniej, 3. Legenda o walkach Gotów z Hunami w IV-V wieku, ujęta w formie wierszowej w VIII-IX wieku, została spisana w XII-XIII wieku w „Herwaror Saga” oraz w „Kronice Saxa Gramatyka” czyli 700-800 lat po tych wydarzeniach;

„Powyższe przykłady wskazują, że trwałość pamięci zbiorowej bywa niekiedy bardzo znaczna. Nie jest tedy wykluczone, że niektóre tradycje o wydarzeniach z okresów poprzedzających kształtowanie się państwowości w Polsce mogły przetrwać do XII czy XIII wieku” . Kazimierz Ślaski, „Wątki historyczne w podaniach o początkach Polski”, str.23.

 Małgorzata Nowaczyk w „Poszukiwaniu przodków”, str. 299, zapisała, że

zapamiętane dzieje plemion i rodów, sięgające kilkaset lat wstecz, są do dziś opowiadane w Zachodniej Afryce, przez pamiętnikarzy szczepowych tzw. griotów. Podobnie jest na wyspach Polinezji gdzie „Współcześni Maorysi potrafią wyrecytować swoje genealogie mniej więcej do roku 1200 naszej ery..” Podane wyżej ustne tradycje zostały współcześnie zweryfikowane i udowodnione według kanonów prac genealogicznych. Informacje te zebrał Andrzej Zagórowski. Listopad 2009.

Przekaz ustny.

Sądzę, że określenie "Tradycja oralna" wielu osobom nie kojarzy się z historycznymi wydarzeniami nie zapisanymi, a znanymi jedynie z opowieści i legend przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Byłoby więc dobrze zamieścić w tekście wyjaśnienie tej nazwy jako "przekaz ustny" bądź "podanie-opowieść ludowa". Andrzej Zagórowski. Listopad 2009.